คุณย่าเคยพูดเอาไว้.....จงช่วยผู้แข็งแกร่ง เหยียบย่ำผู้อ่อนแอ มีแต่ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะอยู่รอด
คุณย่าเคยพูดเอาไว้.....จะคว่ำโต๊ะกินข้าวได้ก็ต่อเมื่ออาหารห่วยสุดๆเท่านั้น
คุณย่าเคยพูดเอาไว้.....ขอเพียงแต่ปรารถนา โชคชะตาจะคอยอยู่ข้างเราเสมอ
คุณย่าเคยพูดเอาไว้.....ยอมสละชีวิตตัวเองเพื่อช่วยคนอื่น ไม่เหมาะกับการเป็นนักรบเลยนะ
คุณย่าเคยพูดเอาไว้.....โลกหมุนรอบตัวเรา คิดแบบนี้มันสนุกกว่าเยอะ
คุณย่าเคยพูดเอาไว้.....ถ้าจะกินล่ะก็ ต้องเลือกของที่ดีที่สุดมากินเป็นครั้งแรก
เมื่อมีรักมนุษย์เราก็จะอ่อนแอลง แต่นี่ไม่ใช่เรื่องน่าอับอาย เพราะนั่นไม่ใช่ความอ่อนแอที่แท้จริง
คุณย่าเคยพูดเอาไว้..... มีแต่มนุษย์ที่รู้จักความอ่อนแอเท่านั้นที่จะเข้มแข็งขึ้นได้อย่างแท้จริง
ดอกไม้ทำให้ผู้หญิงทุกคนเปล่งประกาย
แม้จะไม่อยู่เคียงข้าง ก็อยู่ใกล้ชิดกว่าเดิม
คนจับปลา2มือสุดท้ายจะไม่ได้อะไรเลย
ท้องฟ้าบนสวรรค์ มีแสงสว่าง ไว้เพื่อแบ่งแยกวันและคืน และเพื่อเป็นสัญลักษณ์ เพื่อกาลเวลา เพื่อวัน เพื่อปีทั้งหลายทั้งมวล
ดวงดาวจะส่องประกายแค่ไหน ก็เทียบเคียงดวงตะวันไม่ได้หรอก
แมลงบางชนิดก็แกล้งตาย เพื่อเอาตัวรอดจากอันตราย
กินอะไรก็ได้อย่างนั้น กินของดีๆจะทำให้สุขภาพดีไปด้วย
มิตรภาพจะทำให้จิตใจของเราอ่อนไหว
การปกป้องทุกชีวิตบนโลกก็คืองานของฉัน ตั้งแต่มนุษย์ไปจนถึงปลวกนะ
อาหารพบพานแล้วลาจาก เราต้องให้ความสำคัญกับอาหารแต่ละมื้อ
ผู้หญิงทุกคนคือดอกไม้ และ ดอกไม้ก็รู้ดี ว่ามันจะบานใต้แสงตะวัน
สตรีทุกนางงามทัดเทียมกัน
ยิ่งงดงามก็ยิ่งร้ายกาจ
มี2อย่างที่ผู้ชายห้ามทำเด็ดขาด นั่นคือการทำให้ผู้หญิงร้องไห้กับการทิ้งขว้างของกิน
ร้านชื่อดังของจริงจะไม่โฆษณาร้านหรอก
จุดยุทธศาสตร์การต่อสู้อยู่ที่สะดือ
งานต้องเหนียวและหนักแน่นเหมือนถั่วหมัก
บางทีเสียงกระซิบของปิศาจก็ฟังดูเหมือนเสียงของนางฟ้า
ผลไม้ที่บ่มไม่สุกย่อมมีรสเปรี้ยว คนที่บ่มไม่สุกก็เปรี้ยวเหมือนกัน
เวลาอาหารจะมีนางฟ้าบินลงมา มันเป็นเวลาศักดิ์สิทธิ์แบบนั้นแหละ
เด็กคือสมบัติล้ำค่า บาปที่หนักหนาสาหัสที่สุดในโลกนี้ คือการทำร้ายสมบัติล้ำค่าเช่นนั้น
คนที่ขโมยของคนอื่นจะสูญเสียสิ่งสำคัญของตัวเองไป
ลูกผู้ชายต้องเยือกเย็น น้ำเดือดก็มีแต่จะระเหยเป็นไอเท่านั้น
ใครรู้จักของจริง จะไม่มีวันโดนของปลอมตบตาแน่นอน
การปรุงรสชาติแฝงไม่ให้ใครหาพบเป็นเรื่องสนุก แต่ว่า การค้นหามันให้พบยิ่งสนุกกว่านั้น
การกินของอร่อยเพลิดเพลินก็จริง แต่ที่เพลิดเพลินกว่านั้นคือช่วงเวลาที่เฝ้ารอ
อาหารอร่อยย่อมละเอียดอ่อน
ไม่ว่าเครื่องปรุงรสหรือวัตถุดิบดีเลิศ ก็ต้องพ่ายแพ้ ต่อความรักที่ผู้ปรุงอาหารใส่ลงไป
โลกนี้ไม่มีร้านอาหารที่ไม่อร่อยหรือชัยชนะของอธรรมหรอก
อาหารยิ่งยุ่งยากก็ยิ่งห่วย
ไม่ว่าจะพยายามปิดบังความจริงแค่ไหน มันก็ปิดกันไม่ได้ง่ายๆหรอกน่า
คนที่ทำให้ผู้คนมีความสุขได้ด้วยมือที่ถือมีด มีแต่คนทำอาหารเท่านั้น
ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ ล้วนมีธาตุแท้ของมันเอง การมองให้ทะลุถึงสิ่งนั้นคือสิ่งสำคัญ
การมองให้ทะลุถึงธาตุแท้ของสิ่งต่างๆนั้น ต้องเข้าถึงธรรมชาติ เข้าถึงตนเอง
คนหลงตัวเองสักวันต้องตกอยู่ในความมืด
ผู้ที่รู้ความจริง มีแต่ผู้ที่เดินบนวิถีแห่งสวรรค์เท่านั้น
ถึงต้องเป็นศัตรูกับคนทั้งโลก ก็ต้องปกป้องสิ่งสำคัญไว้ให้ได้
สิ่งที่กำหนดรสชาติคือการเตรียมตัวและฝีมือเซฟ
แม้ได้รับน้ำใจเพียงเล็กน้อยก็ต้องตอบแทนด้วยน้ำใจที่ยิ่งใหญ่
หนทางไปสู่ฝันยาวไกลนัก จงทิ้งสัมภาระไป เดินมือเปล่าให้สบายเถอะ
การพัฒนาของฉันเร็วกว่าแสง ทั้งจักรวาลนี้ไม่มีใครตามการพัฒนาของฉันได้ทันหรอก
ความฝันของเด็กคือความเป็นจริงในอนาคต ผู้ใหญ่ที่หัวเราะเยาะมันไม่มีคุณสมบัติความเป็นมนุษย์แล้ว
สายสัมพันธ์คือสายใยเหนียวแน่นที่ไม่อาจตัดขาดได้ แม้จะอยู่ห่างกัน หัวใจย่อมเชื่อมถึงกันได้
มนุษย์ย่อมเดินไปในวิถีแห่งมนุษย์ สิ่งที่เบิกทางนั้นก็คือ วิถีแห่งสวรรค์
[ต่อจอกอันที่เเล้ว]
ฉันเป็นศูนย์กลางของโลก ถ้างั้น ฉันจะช่วยโลกเอง
ไม่มีใครเอาชนะ ดวงตะวันรุ่งอรุณได้หรอก
อาหารที่อร่อยอย่างแท้จริงจะเปลี่ยนแปลงได้แม้ชะตากรรมของผู้ทาน
พระอาทิตย์นั้นแสนวิเศษ เพราะแม้แต่เศษผงก็ทำให้ส่องประกายได้
อาหารจะถ่ายทอดผ่านคนทำ รสชาติเป็นตัวเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์
ความยุติธรรมคือตัวฉันเอง
สิ่งมีชีวิตทุกชนิดในโลกนี้ ทั้งหมดล้วนเท่าเทียมกัน
คน ที่เปลี่ยนตัวเองเพื่อคนอื่นได้ก็คือมนุษย์ ไม่ใช่ เปลี่ยนโลกเพื่อตัวเอง ถ้าเปลี่ยนตัวเอง โลกก็จะเปลี่ยนไปด้วย นี่ แหละ วิถีแห่งสวรรค์
คนที่เดินเส้นทางเดียวกันก็เป็นแค่เพื่อนร่วมทาง แต่คนที่เดินคนละทางแต่ยืนหยัดร่วมกันคือสหาย
มีเพียงชื่อเดียวที่ใครๆในโลกจะต้องจดจำเอาไว้ ก้าวไปบนวิถีแห่งสวรรค์ เพื่อปกครองทุกสิ่ง เทนโด โซจิ
เครดิต : satakoon09
คุณย่าเคยพูดเอาไว้.....จะคว่ำโต๊ะกินข้าวได้ก็ต่อเมื่ออาหารห่วยสุดๆเท่านั้น
คุณย่าเคยพูดเอาไว้.....ขอเพียงแต่ปรารถนา โชคชะตาจะคอยอยู่ข้างเราเสมอ
คุณย่าเคยพูดเอาไว้.....ยอมสละชีวิตตัวเองเพื่อช่วยคนอื่น ไม่เหมาะกับการเป็นนักรบเลยนะ
คุณย่าเคยพูดเอาไว้.....โลกหมุนรอบตัวเรา คิดแบบนี้มันสนุกกว่าเยอะ
คุณย่าเคยพูดเอาไว้.....ถ้าจะกินล่ะก็ ต้องเลือกของที่ดีที่สุดมากินเป็นครั้งแรก
เมื่อมีรักมนุษย์เราก็จะอ่อนแอลง แต่นี่ไม่ใช่เรื่องน่าอับอาย เพราะนั่นไม่ใช่ความอ่อนแอที่แท้จริง
คุณย่าเคยพูดเอาไว้..... มีแต่มนุษย์ที่รู้จักความอ่อนแอเท่านั้นที่จะเข้มแข็งขึ้นได้อย่างแท้จริง
ดอกไม้ทำให้ผู้หญิงทุกคนเปล่งประกาย
แม้จะไม่อยู่เคียงข้าง ก็อยู่ใกล้ชิดกว่าเดิม
คนจับปลา2มือสุดท้ายจะไม่ได้อะไรเลย
ท้องฟ้าบนสวรรค์ มีแสงสว่าง ไว้เพื่อแบ่งแยกวันและคืน และเพื่อเป็นสัญลักษณ์ เพื่อกาลเวลา เพื่อวัน เพื่อปีทั้งหลายทั้งมวล
ดวงดาวจะส่องประกายแค่ไหน ก็เทียบเคียงดวงตะวันไม่ได้หรอก
แมลงบางชนิดก็แกล้งตาย เพื่อเอาตัวรอดจากอันตราย
กินอะไรก็ได้อย่างนั้น กินของดีๆจะทำให้สุขภาพดีไปด้วย
มิตรภาพจะทำให้จิตใจของเราอ่อนไหว
การปกป้องทุกชีวิตบนโลกก็คืองานของฉัน ตั้งแต่มนุษย์ไปจนถึงปลวกนะ
อาหารพบพานแล้วลาจาก เราต้องให้ความสำคัญกับอาหารแต่ละมื้อ
ผู้หญิงทุกคนคือดอกไม้ และ ดอกไม้ก็รู้ดี ว่ามันจะบานใต้แสงตะวัน
สตรีทุกนางงามทัดเทียมกัน
ยิ่งงดงามก็ยิ่งร้ายกาจ
มี2อย่างที่ผู้ชายห้ามทำเด็ดขาด นั่นคือการทำให้ผู้หญิงร้องไห้กับการทิ้งขว้างของกิน
ร้านชื่อดังของจริงจะไม่โฆษณาร้านหรอก
จุดยุทธศาสตร์การต่อสู้อยู่ที่สะดือ
งานต้องเหนียวและหนักแน่นเหมือนถั่วหมัก
บางทีเสียงกระซิบของปิศาจก็ฟังดูเหมือนเสียงของนางฟ้า
ผลไม้ที่บ่มไม่สุกย่อมมีรสเปรี้ยว คนที่บ่มไม่สุกก็เปรี้ยวเหมือนกัน
เวลาอาหารจะมีนางฟ้าบินลงมา มันเป็นเวลาศักดิ์สิทธิ์แบบนั้นแหละ
เด็กคือสมบัติล้ำค่า บาปที่หนักหนาสาหัสที่สุดในโลกนี้ คือการทำร้ายสมบัติล้ำค่าเช่นนั้น
คนที่ขโมยของคนอื่นจะสูญเสียสิ่งสำคัญของตัวเองไป
ลูกผู้ชายต้องเยือกเย็น น้ำเดือดก็มีแต่จะระเหยเป็นไอเท่านั้น
ใครรู้จักของจริง จะไม่มีวันโดนของปลอมตบตาแน่นอน
การปรุงรสชาติแฝงไม่ให้ใครหาพบเป็นเรื่องสนุก แต่ว่า การค้นหามันให้พบยิ่งสนุกกว่านั้น
การกินของอร่อยเพลิดเพลินก็จริง แต่ที่เพลิดเพลินกว่านั้นคือช่วงเวลาที่เฝ้ารอ
อาหารอร่อยย่อมละเอียดอ่อน
ไม่ว่าเครื่องปรุงรสหรือวัตถุดิบดีเลิศ ก็ต้องพ่ายแพ้ ต่อความรักที่ผู้ปรุงอาหารใส่ลงไป
โลกนี้ไม่มีร้านอาหารที่ไม่อร่อยหรือชัยชนะของอธรรมหรอก
อาหารยิ่งยุ่งยากก็ยิ่งห่วย
ไม่ว่าจะพยายามปิดบังความจริงแค่ไหน มันก็ปิดกันไม่ได้ง่ายๆหรอกน่า
คนที่ทำให้ผู้คนมีความสุขได้ด้วยมือที่ถือมีด มีแต่คนทำอาหารเท่านั้น
ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ ล้วนมีธาตุแท้ของมันเอง การมองให้ทะลุถึงสิ่งนั้นคือสิ่งสำคัญ
การมองให้ทะลุถึงธาตุแท้ของสิ่งต่างๆนั้น ต้องเข้าถึงธรรมชาติ เข้าถึงตนเอง
คนหลงตัวเองสักวันต้องตกอยู่ในความมืด
ผู้ที่รู้ความจริง มีแต่ผู้ที่เดินบนวิถีแห่งสวรรค์เท่านั้น
ถึงต้องเป็นศัตรูกับคนทั้งโลก ก็ต้องปกป้องสิ่งสำคัญไว้ให้ได้
สิ่งที่กำหนดรสชาติคือการเตรียมตัวและฝีมือเซฟ
แม้ได้รับน้ำใจเพียงเล็กน้อยก็ต้องตอบแทนด้วยน้ำใจที่ยิ่งใหญ่
หนทางไปสู่ฝันยาวไกลนัก จงทิ้งสัมภาระไป เดินมือเปล่าให้สบายเถอะ
การพัฒนาของฉันเร็วกว่าแสง ทั้งจักรวาลนี้ไม่มีใครตามการพัฒนาของฉันได้ทันหรอก
ความฝันของเด็กคือความเป็นจริงในอนาคต ผู้ใหญ่ที่หัวเราะเยาะมันไม่มีคุณสมบัติความเป็นมนุษย์แล้ว
สายสัมพันธ์คือสายใยเหนียวแน่นที่ไม่อาจตัดขาดได้ แม้จะอยู่ห่างกัน หัวใจย่อมเชื่อมถึงกันได้
มนุษย์ย่อมเดินไปในวิถีแห่งมนุษย์ สิ่งที่เบิกทางนั้นก็คือ วิถีแห่งสวรรค์
[ต่อจอกอันที่เเล้ว]
ฉันเป็นศูนย์กลางของโลก ถ้างั้น ฉันจะช่วยโลกเอง
ไม่มีใครเอาชนะ ดวงตะวันรุ่งอรุณได้หรอก
อาหารที่อร่อยอย่างแท้จริงจะเปลี่ยนแปลงได้แม้ชะตากรรมของผู้ทาน
พระอาทิตย์นั้นแสนวิเศษ เพราะแม้แต่เศษผงก็ทำให้ส่องประกายได้
อาหารจะถ่ายทอดผ่านคนทำ รสชาติเป็นตัวเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์
ความยุติธรรมคือตัวฉันเอง
สิ่งมีชีวิตทุกชนิดในโลกนี้ ทั้งหมดล้วนเท่าเทียมกัน
คน ที่เปลี่ยนตัวเองเพื่อคนอื่นได้ก็คือมนุษย์ ไม่ใช่ เปลี่ยนโลกเพื่อตัวเอง ถ้าเปลี่ยนตัวเอง โลกก็จะเปลี่ยนไปด้วย นี่ แหละ วิถีแห่งสวรรค์
คนที่เดินเส้นทางเดียวกันก็เป็นแค่เพื่อนร่วมทาง แต่คนที่เดินคนละทางแต่ยืนหยัดร่วมกันคือสหาย
มีเพียงชื่อเดียวที่ใครๆในโลกจะต้องจดจำเอาไว้ ก้าวไปบนวิถีแห่งสวรรค์ เพื่อปกครองทุกสิ่ง เทนโด โซจิ
เครดิต : satakoon09